Δημιουργική γραφή: 1^η Φεβρουαρίου 2016 – Βόλος

Αναστασία-Μαρίνα Τσουτσουλοπούλου

Δράση για το σπίτι: Ένα μικρό διήγημα με τις λέξεις:

ελευθερία, ζεματάει, έμπορος, ανεμοστρόβιλος, Ινδιάνος, οφειλή, εισπράκτορας, στιγμές

Ήμουν ηθοποιός. Ωστόσο, ποτέ δεν είχα ονειρευτεί να γίνω ηθοποιός. Ούτε καν όταν ήμουν παιδάκι. Ίσως επειδή δεν μού άρεσε να μαθαίνω απ’ έξω κείμενα ολόκληρα και μετά να τα απαγγέλω. Ίσως γιατί έπρεπε πρώτα να καταλάβω τί σημαίνει «ήθος», ώστε να μπορώ να το «ποιώ», να το εφαρμόζω, και στη συνέχεια να το «προβάλω» στη σκηνή μαζί με άλλους ηθοποιούς, με σκοπό να κάνουμε τους θεατές να μπαίνουν στη θέση των χαρακτήρων, για να καταλαβαίνουν καλύτερα τα ανθρώπινα πάθη.

Από μικρή, βλέποντας «ουέστερν» στον κινηματογράφο, στις συγκρούσεις ανάμεσα στους καουμπόιδες και τους Ινδιάνους, πάντα ήμουν με το μέρος των Ινδιάνων. Θες γιατί δεν το θεωρούσα σωστό να τους παίρνουν τη γη με το ζόρι οι «Δυτικοί», θες γιατί αγαπούσαν και κατανοούσαν τόσο καλά τη φύση… Τέτοιες στιγμές η ανάγκη κι η αγάπη για την ελευθερία των Ινδιάνων έκαναν τα φυλλοκάρδια της παιδικής καρδιάς μου να ζεματάνε και να φουσκώνουν με θυμό και λύπη. Και τότε, όλες οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου παρασέρνονταν από έναν απίστευτα ορμητικό ανεμοστρόβιλο και με έκαναν να ονειρεύομαι την αποκατάσταση της αδικίας. Όταν μεγάλωνα, θα γινόμουν μέλος μιας φυλής, και μαζί με τους συντρόφους μου, θα συναντούσαμε τους εμπόρους των εθνών που καπηλεύονταν τη δύναμη που τους έδινε ο πλούτος κι η εξουσία και που, σαν εισπράκτορες μιας ανύπαρκτης οφειλής που κανείς, μα κανείς δεν τους χρωστούσε, επέβαλαν την παρουσία τους με όποιον τρόπο θεωρούσαν δυνατό.

Μεγαλώνοντας, επισκέφτηκα μια φυλή της ανατολικής ακτής στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, έξω από τη Μασαχουσέτη. Εκεί, γνώρισα και τον μεγάλο αρχηγό των Wampanoags, στο δάσος έξω από την πόλη Freetown, τον επονομαζόμενο Grandfather Oak – σαν να λέγαμε, «ο παππούς Βαλανιδιά» ή «η μεγάλη βαλανιδιά». Ήταν κάπου 90 ετών, με ένα κορμί σαν εικοσάχρονου παλικαριού! Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ, ούτε και τα λόγια του: «Να αγαπάς και να φροντίζεις τη γη»!

Αργότερα, ένας από τους ρόλους που έπαιξα στον κινηματογράφο, σε μια υπερπαραγωγή με μεγάλους ηθοποιούς, ήταν αυτός μιας Ινδιάνας γυναίκας που αγάπησε κι αγαπήθηκε πολύ, αλλά που οι Δυτικοί στρατιώτες έκλεψαν τη ζωή του άντρα και του παιδιού της.

Παρόλα όσα συνέβησαν, ωστόσο, η καρδιά είχε τον δικό της ρόλο, χωρίς μάσκες. Εκείνη παρέμεινε πιστή στο έργο της, επιμένοντας να φωτίζει το μεγάλο δρόμο της αλλαγής με υπομονή και αγάπη.

Αυτήν την υπομονή, αυτήν την αγάπη ήθελα πάντα να τη φυλάω σαν ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει σε όλα τα σύμπαντα. Αυτήν την υπομονή και την αγάπη ήθελα να τη ζήσω και να τη μοιραστώ με όλους. Όταν δίνεις αγάπη, παίρνεις αγάπη. Όπως πολύ σοφά λέει κι ο λαός μας, «ό,τι δίνεις, παίρνεις» ή «ό,τι σπέρνεις, θα θερίσεις».

-----------------------------------------------------------