Η βροχή των αστεριών

Με τη βροχή των αστεριών
λούστηκα όνειρα
προσπάθησα να συγκρατήσω
ένα απ' τα μαλλιά τα ξέπλεκα
Ενός λεπτού σιγή κράτησα
ν'ακούσω τη φυγή του τελευταίου
απ' τα μισόκλειστά μου βλέφαρα.

Μες στην ξαγρύπνια μου
κράτησα φυλαχτό την αγάπη
κι ας πνιγόμουνα απ'το άρωμα
των σεντονιών, τσαλάκωμα.

Ισορροπώντας σε αντίθετη κατεύθυνση
του πόνου σ'ένα επίπεδο
να βολέψω την απώλεια, του έρωτα
με λάβωσε μια ακίδα και μάτωσε η μνήμη.

Έζησα, ναι έζησα το πάθος της αγάπης
σαν παραμύθι, τιτιβίσματα πουλιών
με άρωμα μανιταριών
Βολεύτηκα κάτω απ'τα πεύκα
παίζοντας με τις πευκοβελόνες χαράσσοντας
αυλακιές δακρύων ανυπόταχτες
με τα ακροδάχτυλά μου.

Πληγώθηκα και μια σταγόνα αίμα έσταξε
στην άγνοια του πόνου.
Ναι σου λέω ναι, θα σε θυμάμαι έρωτα
στο φλοίσβημα του χρόνου
στο τρέμισμα της νύχτας
που ντύνει η σιωπή από λιωμένους χειμώνες.