Φρουτώδης και πικάντικη επίγευση

Αγχώθηκε γιατί άργησε στη δουλειά. Είχε γενέθλια σήμερα και ήθελε να προλάβει να μαγειρέψει.

Τι να φτιάξει όμως; Ίσως μια σπανακόπιτα που αρέσει σ’αυτόν.

Αυτός! Πότε έχασε το όνομα του; Πότε έπαψε να είναι η αγάπη της, η σκέψη της, η έγνοια της;

Έβαλε το τηγάνι στο μάτι της κουζίνας. Έριξε το λάδι και καθάρισε τα κρεμμύδια. Τα μάτια της δάκρυσαν. Από το κρεμμύδι θα είναι σίγουρα. Αυτή γιατί να κλαίει; Τα είχε όλα στρωμένα, Έτσι της έλεγε.

- Πολλές θα σε ζήλευαν. Κοίτα σε τι σπίτι σ’έχω. Βασίλισσα! Και καινούρια τηλεόραση, να έχεις το Βόσπορο στα πόδια σου!

Η μυρωδιά την προσγείωσε. Ρίχνουμε τα χόρτα, σκέφτηκε, και περιμένουμε να μαραθούν.

Τι παράξενα παιχνίδια κάνει το μυαλό! Μήπως μαραινόταν κι αυτή; Είχε καιρό να ονειρευτεί, να κάνει σχέδια. Παλιά της άρεσε αυτό! Σιγά – σιγά όμως το ξέχασε.
Ξέχασε να ρίξει λίγο δυόσμο. Αυτός θα δώσει όλη την ουσία στην πίτα της. Μια τολμηρή δόση δυόσμος και αμέσως η γεύση αλλάζει. Παύει να είναι πεζή.

Η ζωή της όμως ήταν. Πεζή, χωρίς εναλλαγές. Μια ήσυχη ζωή.

Θα άνοιγε και ένα κρασί. Λευκό, ασσύρτικο. Η ετικέτα έγραφε ότι αφήνει μια φρουτώδη, πικάντικη επίγευση.

Το κρασί, γιατί η ζωή της τής άφηνε μια γεύση αδιάφορη, έως και πικρή καμιά φορά.

Έβαλε την πίτα στο φούρνο και πήρε στα χέρια της το κρασί, να το βάλει στο ψυγείο. Το βλέμμα της έπεσε πάλι στην ετικέτα. «Φρουτώδης και πικάντικη επίγευση».

Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Ξεκούμπωσε τα κουμπιά από το πουκάμισο. Έλυσε τα μαλλιά της. Ξανακοιτάχτηκε.

Άνοιξε την ντουλάπα, καιρό είχε να το φορέσει αυτό το μπλουζάκι, της φαινόταν τολμηρό. Τελικά της έστρωνε μια χαρά, διαγραφόταν και το στήθος τέλεια!
Άναψε λίγα κεριά, χαμήλωσε τα φώτα, έβαλε τη μουσική που άκουγαν μαζί, έβαλε κραγιόν…..Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη κι έκλεισε το μάτι.

«Φρουτώδης και πικάντικη επίγευση» σκέφτηκε.